احادیث امام رضا علیه السلام
امام رضا علیه السلام :
مَن کانَ یَومُ عاشوراءَ یَومَ مُصیبَتِهِ و حُزنِهِ وبُکائِهِ ، یَجعَلُ اللّه ُ یَومَ القیامَهِ یَومَ فرحِهِ و سُرورِهِ ؛
امام رضا علیه السلام :
هر که عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد ، خداوند روز قیامت را روز شادى و سرورش مى گرداند .
. میزان الحکمه ، ح ۱۳۰۱۱ .
امام رضا علیه السلام :
إن بَکَیتَ عَلَى الحُسَینِ حَتّى تَصیرَ دُموعُکَ عَلى خدَّیکَ غَفَرَاللّه ُ لَکَ کُلَّ ذَنبٍ أذنَبتَهُ ؛
امام رضا علیه السلام :
اگر بر حسین بگریى ، چندان که اشک هایت بر گونه ات جارى شود ، خداوند تمام گناهانت را مى آمرزد .
. همان ، ج ۴۴ ، ص ۲۸۶ .
امام رضا علیه السلام :
ما زارَنی أحَدٌ مِن أولیِائی عارِفا بِحَقّی إلاّ شُفِّعتُ فیهِ یَومَ القِیامَهِ ؛
امام رضا علیه السلام :
هیچ یک از دوستانم مرا با شناخت حقّم زیارت نمى کند مگر این که در روز قیامت شفاعتم از او پذیرفته مى شود .
وسائل الشیعه ، ج ۱۳ ، ص ۵۵۲ .
امام رضا علیه السلام :
مَن فَرَّجَ مِن مُؤمِنٍ ، فَرَّجَ اللّه ُ عَن قَلبِهِ یَومَ القِیامَهِ ؛
امام رضا علیه السلام :
هر کس اندوه مؤمنى را بزداید ، خداوند در روز قیامت ، غم از دلش مى زداید .
. الکافى ، ج ۲ ، ص ۲۰۰ .
امام رضا علیه السلام :
إنَّ اللّه َ أمَرَ بِالشُّکرِ لَهُ و لِلوالِدَینِ ، فَمَن لَم یَشکُر والِدَیهِ لَم یَشکُرِ اللّه َ ؛
امام رضا علیه السلام :
خداوند به سپاس گزارى از خود و پدر و مادر فرمان داده است ؛ پس هر که از پدر و مادرش سپاس گزارى نکند ، خداوند را سپاس نگفته است .
الخصال ، ص ۱۵۶ .
حضرت عبد العظیم علیه السلام از امام رضا چنین روایت مى کند :
المُسلِمُ الَّذی یَسلَمُ المُسلِمونَ مِن لِسانِهِ و یَدِهُ ولَیسَ مِنّا مَن لَم یَأمَن جارُهُ بَوائِقَهُ
حضرت عبد العظیم علیه السلام از امام رضا چنین روایت مى کند :
مسلمان کسى است که مردم از دست و زبان او آسوده باشند و از ما نیست آن که همسایه اش از شرّ او در امان نباشد .
عیون أخبار الرّضا علیه السلام ، ج ۱، ص ۲۴ .
امام رضا علیه السلام :
بِرُّ الوالِدَینِ واجِبٌ وإن کانا مُشرکَینِ ولا طاعَهَ لَهُما فی مَعصِیَهِ الخالِقِ؛
امام رضا علیه السلام :
نیکى کردن به پدر و مادر واجب است ، اگر چه مشرک باشند و نباید در معصیت خالق از آنان اطاعت کرد.
بحار الأنوار، ج ۷۴، ص ۷۲٫
امام رضا علیه السلام :
مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللّه ِ کانَ اللّه ُ عِنْدَ ظَـنِّهِ بِهِ وَ مَنْ رَضىَ بِالْقَلیلِمِنَ الرِّزْقِ قَبِلَ اللّه ُ مِنْهُ الْیَسیرَ مِنَ الْعَمَلِ وَ مَنْ رَضىَ بِالْیَسیرِ مِنَ الْحَلالِخَفَّت مَؤُونَتُهُ وَ تَنَعَّمَ اَهْلُهُ ، وَ بَصَّرَهُ اللّه ُ داءَ الدُّنیا وَ دَواءَها ، وَ اَخْرَجَهُ مِنْها سالِمااِلى دارِ السَّلامِ ؛
امام رضا علیه السلام :
هر کس به خدا خوش گمان باشد، خداوند مطابقِ گمان او، با وى رفتار مى کند و هرکس به روزىِ کم راضى باشد، خداوند عمل کم را از او مى پذیرد و هرکس به روزىحلال اندک خشنود باشد، هزینه زندگى اش سبک مى شود و خانواده اش در نعمتخواهند بود و خداوند، او را از بیمارى و درمان دنیا آگاه مى کند و به سلامت، از دنیا بهخانه سلامت (آخرت) بیرون مى بَرد.
کافى ، ج ۸ ، ص ۳۴۷، ح ۵۴۶
امام رضا علیه السلام :
إِنَّ اللّه َ تَبارَکَ وَ تَعالى لَمْ یُبِحْ اَکْلاً وَ لاشُرْبا اِلاّ لِما فیهِ الْمَنْفَعَهُوَ الصَّلاحُ وَ لَمْ یُحَرِّمْ اِلاّ ما فیهِ الضَّرَرُ وَ التَّلَفُ وَ الْفَسادُ، فَکُلُّ نافِعٍ مُقَوٍّ لِلْجِسْمِ فیهِقُوَّهٌ لِلْبَدَنِ فَهُوَ حَلالٌ؛
امام رضا علیه السلام :
خداوند تبارک و تعالى هیچ خوردنى و نوشیدنى را حلال نکرده است، مگر آن که درآن منفعت و صلاحى بوده و هیچ خوردنى و نوشیدنى را حرام ننموده، مگر آن که در آنضرر و مرگ و فسادى بوده است. پس هر چیز مفید و مقوّى بدن، که باعث تقویت آنشود، حلال شده است.
مستدرک الوسایل، ج ۱۶، ص ۳۳۳، ح ۲
امام رضا علیه السلام :
دَعاهُ رَجُلٌ فَقالَ لَهُ عَلىٌّ علیه السلام : قَد أجَبْتُکَ عَلى اَنْ تَضْمَنَ لى ثَلاثَخِصالٍ . قالَ: وما هِىَ یا اَمیرَالمُؤمِنینَ ؟ قالَ: لاتُدْخِلْ عَلَىَّ شَیْئا مِنْ خارِ جٍ وَ لا تَدَّخِرْعَنّى شَیْئا فِى الْبَیْتِ، وَ لا تُجحِفْ بِالْعِیالِ . قالَ : ذاکَ لَکَ یا اَمیرَ الْمُؤمِنینَ ، فَاَجابـَهُعَلىُّ بنُ اَبى طالِبٍ علیه السلام ؛
امام رضا علیه السلام :
مردى، امیر المؤمنین علیه السلام را به میهمانى دعوت کرد . حضرت فرمودند :مى پذیرم بهشرط این که سه قول به من بدهى . عرض کرد : چه قولى اى امیر المؤمنین؟ فرمودند : ازبیرون چیزى براى من تهیه نکنى ، حاضرى خانه ات را از من دریغ ننمایى و به زنو فرزندنت زور نگویى . عرض کرد : قبول مى کنم اى امیر المؤمنین . پس على بن ابىطالب علیه السلام دعوت را پذیرفتند .
عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۴۵، ح ۱۳۸
امام رضا علیه السلام :
وَقِّرُوا کِبارَکُمْ وَ ارْحَمُوا صِغارَکُمْ وَ صِـلُـوا اَرْحـامَـکُمْ؛
امام رضا علیه السلام :
به بزرگترهایتان احترام بگذارید و با کوچکترها مهربان باشید و صله رحم نمایید.
عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۶۵
الإمام الرضا علیه السلام عَن آبائِهِ علیهم السلام
اَلصَّمتُ بابٌ مِن أبوابِ الحِکمَهِ إنَّ الصَّمتَ یَکسِبُ المَحَبَّهَ ، إنَّهُ دَلیلٌ عَلى کُلِّ خَیرٍ؛
امام رضا علیه السلام :
خاموشى درى از درهاى حکمت است . خموشى محبّت آورد و بر هر خیرى رهنماست.
تحف العقول
الإمام الرضا علیه السلام عَن آبائِهِ علیهم السلام
إنَّ الَّذی یَطلُبُ مِن فَضلٍ یَکُفُّ بِهِ عِیالَهُ أعظَمُ أجرا مِنَ المُجاهِدِ فی سَبیلِ اللّه ِ؛
امام رضا علیه السلام :
کسى که در جستجوى روزىِ بیشتر کوشد تا نانخورِ خود را کفایت رساند ، مزدش از مجاهد در راه خدا بزرگ تر است.
تحف العقول
الإمام الرّضا علیه السلام :
کَمالُ الدّینِ وَلایَتُنا وَالبَراءَهُ مِن عَدُوِّنا
امام رضا علیه السلام :
کمال دین در ولایت ما و بیزارى جستن از دشمن ماست.
مستطرفات السرائر : ۱۴۹ / ۳ .
گلچین احادیث
الإمام الرضا علیه السلام :
مَن تَذَکَّرَ مُصابَنا وبَکى لِمَا ارتُکِبَ مِنّا کانَ مَعَنا فی دَرَجَتِنا یَومَ القِیامَهِ . ومَن ذَکَرَ بِمُصابِنا فَبَکى وأبکى لَم تَبکِ عَینُهُ یَومَ تَبکِی العُیونُ . ومَن جَلَسَ مَجلِسًا یُحیی فیهِ أمرَنا لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوبُ
امام رضا علیه السلام :
هرکس مصیبت ما را به یاد آورد و به خاطر ستمهایى که بر ما رفته است بگرید، روز قیامت با ما در یک درجه باشد و هر که یاد مصیبت ما کند و بگرید و بگریاند، در آن روزى که چشمها مى گریند چشم او نگرید و هرکس در مجلسى بنشیند که یاد و نام ما در آن زنده مى شود در آن روزى که دلها مى میرند دل او نمیرد.
أمالی الصدوق : ۶۸ / ۴ عن علیّ بن فضّال ، وراجع عیون أخبار الرضا علیه السلام : ۱ / ۲۹۴ / ۴۸ ، مکارم الأخلاق : ۲ / ۹۳ / ۲۶۶۳ .
گلچین احادیث
الإمام الرضا علیه السلام :
مَن واصَلَ لَنا قاطِعًا أو قَطَعَ لَنا واصِلاً أو مَدَحَ لَنا عائِبًا أو أکرَمَ لَنا مُخالِفًا فَلَیسَ مِنّا ولَسنا مِنهُ
امام رضا علیه السلام :
هرکس با کسى که از ما بریده است پیوند برقرار کند، یا از کسى که با ما پیوند و رابطه دارد، ببرد، یا نکوهش گر ما را ستایش کند، یا مخالف ما را گرامى دارد، از ما نیست و ما از او نیستیم.
صفات الشیعه : ۸۵ / ۱۰ عن ابن فضّال .
الإمام الرضا علیه السلام :
قالَ عیسَى بنُ مَریَمَ ـ صَلَواتُ اللّه ِ عَلَیهِ ـ لِلحَوارِیّین : یا بَنی إسرائیل ، لا تَأسَوا عَلى ما فاتَکُم مِنَ الدُّنیا کَما لا یَأسى أهلُ الدُّنیا عَلى ما فاتَهُم مِن دینِهِم إذا أصابوا دُنیاهُم .
امام رضا علیه السلام :
عیسى بن مریم ـ که درودهاى خداوند بر او باد به حواریان گفت: «اى بنى اسرائیل! براى از دست دادن چیزى از دنیا افسوس مخورید، چنان که دنیاپرستان هر گاه به دنیایشان مى رسند ، براى از دست دادن چیزى از دینشان افسوس نمى خورند».
الکافی : ج۲ ص۱۳۷ ح۲۵ عن الوشّاء ، الأمالی للصدوق : ص۵۸۵ ح۸۰۵ ، الزهد للحسین بن سعید : ص ۵۱ ح ۱۳۷ کلاهما عن الحسن بن علیّ الخزّاز ، مشکاه الأنوار : ص ۴۶۹ ح ۱۵۶۸ کلّها نحوه ، بحار الأنوار : ج ۷۳ ص ۸۰ ح ۴۱ .
الإمام الرضا علیه السلام :
مَن تَبَسَّمَ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ کَتَبَ اللّه ُ لَهُ حَسَنَهً ، و مَن کَتَبَ اللّه ُ لَهُ حَسَنَهً لَم یُعَذِّبهُ .
امام رضا علیه السلام :
هرکه به روى برادر مؤمن خود لبخند بزند ، خداوند برایش ثوابى خواهد نوشت و هرکه خداوند برایش ثوابى بنویسد ، او را عذاب نخواهد داد .
مصادقه الإخوان : ۱۵۷ / ۱ .
الإمام الرضا علیه السلام :
حُبُّ أولِیاءِ اللّه ِ تَعالى واجِبٌ ، و کَذلِکَ بُغضُ أعداءِ اللّه ِ وَ البَراءَهُ مِنهُم و مِن أئِمَّتِهِم .
امام رضا علیه السلام :
دوست داشتن اولیاى خداوند متعال ، واجب است . همچنین ، دشمنى با دشمنان خدا و بیزارى از آنان و پیشوایانشان ، واجب است .
عیون أخبار الرضا علیه السلام : ۲ / ۱۲۴ / ۱ عن الفضل بن شاذان .
الإمام الرضا علیه السلام :
مَن سَرَّهُ أن یَنظُرَ إلَى اللّه ِ بِغَیرِ حِجابٍ ویَنظُرَ اللّه ُ إلَیهِ بِغَیرِ حِجابٍ ، فَلیَتَوَلَّ آلَ مُحَمَّدٍ ، وَلیَتَبَرَّأ مِن عَدُوِّهِم ، وَلیَأتَمَّ بِإِمامِ المُؤمِنینَ مِنهُم ، فَإِنَّهُ إذا کانَ یَومُ القِیامَهِ نَظَرَ اللّه ُ إلَیهِ بِغَیرِ حِجابٍ ونَظَرَ إلَى اللّه ِ بِغَیرِ حِجابٍ
امام رضا علیه السلام :
هر که خوشحال مى شود که خدا را بى پرده و حجابى ببیند و خدا نیز بى پرده به او بنگرد، پس ولایت آل محمّد را بپذیرد و از دشمنان آنان بیزارى جوید و از ایشان که پیشواى مؤمنان هستند پیروى کند. در این صورت، چون روز قیامت شود، خداوند بى پرده به او بنگرد و او نیز خدا را بدون پرده و حجابى مشاهده کند.
المحاسن : ۱ / ۱۳۳ / ۱۶۵ عن بکر بن صالح .
عنه علیه السلام :
لَنا أهلَ البَیتِ عِندَ نَومِنا عَشرُ خِصالٍ قال علیّ بن موسى بن جعفر بن محمّد بن محمّد الطاووس : هکذا وجدتُ هذا الحدیث ، فإنّ الراوی ذکر عشر خصال ثمّ عدّد تسع خصال ، فلعلّه سها فی الجمله أو التفصیل ، والظاهر أنّه فی التفصیل لأنّ خصالهم عند النوم أکثر من تسع کما رویناه . ولعلّه قد وقع السهو عن ذکر قراءه «قل هو اللّه أحد» أو قراءه «إنّا أنزلناه» . (البحار : ۷۶ / ۲۱۰) . : الطَّهارَهُ ، وتَوَسُّدُ الیَمینِ ، وتَسبیحُ اللّه ِ ثَلاثًا وثَلاثینَ ، وتَحمیدُهُ ثَلاثًا وثَلاثینَ ، وتَکبیرُهُ أربَعًا وثَلاثینَ ، ونَستَقبِلُ القِبلَهَ بِوُجوهِنا ، ونَقرَأُ فاتِحَهَ الکِتابِ ، وآیَهَ الکُرسِیِّ ، وشَهِدَ اللّه ُ أنَّهُ لا إلهَ إلاّ هُوَ … إلى آخِرِها ، فَمَن فَعَلَ ذلِکَ فَقَد أخَذَ بِحَظِّهِ مِن لَیلَتِهِ
امام رضا علیه السلام :
ما اهل بیت، هنگام خواب ده خوى و خصلت داریم: طهارت، خوابیدن به طرف راست، سى و سه بار تسبیح خدا گفتن، سى و سه بار حمد خدا گفتن، سى و چهار بار تکبیر گفتن، رو به قبله بودن چهره، خواندن سوره حمد و آیه الکرسى وآیه «شهد اللّه أنّه لا إله إلاّ هو» تا پایان آن … هر که چنین کند بهره خود را از شبش برده است.
فلاح السائل : ۲۸۰ عن الحسن بن علیّ العلویّ .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام
ـ لَمّا سُئلَ عَن حَدِّ التَّواضُعِ ـ : أن تُعطِیَ النّاسَ مِن نَفسِکَ ما تُحِبُّ أن یُعطوکَ مِثلَهُ .
امام رضا علیه السلام
ـ در پاسخ به این سؤال که تعریف فروتنى چیست؟ ـ : با مردم آن گونه رفتار کنى که دوست دارى مانند آن با تو رفتار کنند .
عیون أخبار الرِّضا علیه السلام : ۲ / ۵۰ / ۱۹۲ .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
خَیرُ مالِ المَرءِ ذَخائِرُالصَّدَقَهِ .
امام رضا علیه السلام :
بهترین دارایى انسان، اندوخته هاى صدقه است.
تنبیه الخواطر : ۲/۱۸۲ .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
إنّ أهلَ الضَّعفِ مِن مَوالِیَّیُحِبّونَ أن أجلِسَ علَى اللُّبُودِ وألبَسَ الخَشِنَ ، ولَیس یَتَحَمّلُ الزَّمانُ ذلکَ .
امام رضا علیه السلام :
دوستداران کوته اندیشِ من دوست دارند که من روى نمد بنشینم و لباس درشت بپوشم، درحالى که زمانه [ما ]این را نمى پذیرد.
مکارم الأخلاق : ۱/۲۲۰/۶۴۸٫
عنه علیه السلام :
مَنِ استَغفَرَ بلِسانِهِ ولم یَندَمْ بقَلبِهِ فَقدِ استَهزَأ بنفسِهِ .
امام رضا علیه السلام :
هر که به زبانش آمرزش بخواهد و در دلش [از گناه خود ]پشیمان نباشد، خودش را ریشخند کرده است.
بحار الأنوار : ۷۸/۳۵۶/۱۱٫
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
صَدیقُ کُلِّ امرِئٍ عَقلُهُ وعَدُوُّهُ جَهلُهُ .
امام رضا علیه السلام :
دوست هر آدمى ، خرد اوست و دشمن او بى خردى اش .
الکافی : ۱/۱۱/۴٫
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
لَیسَتِ العِبادَهُ کَثرَهَ الصِّیامِ وَالصَّلاهِ، وَإنَّما العِبادَهُ کَثرَهُ التَّفَکُّرِ فی أمرِ اللّه ِ .
امام رضا علیه السلام :
عبادت به فراوانى روزه و نماز نیست بلکه عبادت به بسیار اندیشیدن در امور مربوط به خداست .
تحف العقول : ۴۴۲٫
گلچین احادیث
عنه علیه السلام :
مَن زارَنِی عَلَى بُعدِ دارِی ، أتَیتُهُ یَومَ القِیامَهِ فی ثلاثِ مَواطِنَ حتّى اُخَلِّصَهُ مِن أهوالِها : إذا تَطایَرَتِ الکُتُبُ یَمینا وشِمالاً ، وعِندَ الصِّراطِ وعِندَ المِیزانِ .
امام رضا علیه السلام :
هر که مرا در دیار غربت زیارت کند ، روز قیامت در سه جا به داد او مى رسم و از هراسها و سختیهاى آنها نجاتش مى دهم : وقتى که نامه هاى اعمال از راست و چپ پراکنده شوند و هنگام گذشتن از صراط و موقع سنجیدن میزان [اعمال] .
عیون أخبار الرِّضا : ۲/۲۵۵/۲ .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
مَن لم یَقدِرْ على ما یُکَفِّرُ بهِ ذُنوبَهُ فَلْیُکثِرْ مِنَ الصَّلاهِ على محمّدٍ وآلِهِ فإنّها تَهدِمُ الذُّنوبَ هَدماً .
امام رضا علیه السلام :
هر که نمى تواند کارى کند که به سبب آن گناهانش زدوده شود بر محمّد و خاندان او بسیار درود فرستد ؛ زیرا صلوات گناهان را ریشه کن مى کند .
الأمالی للصدوق: ۱۳۱/۱۲۳٫
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
الصَّغائرُ مِنَ الذنوبِ طُرُقٌ إلى الکبائرِ ، ومَن لَم یَخَفِ اللّه َ فی القَلیلِ لَم یَخَفْهُ فی الکثیرِ .
امام رضا علیه السلام :
گناهان کوچک راههایى به سوى گناهان بزرگند وکسى که ازخداوند دراندک ترس نداشته باشد، در زیاد نیز از اونمى ترسد.
بحار الأنوار : ۷۳/۳۵۳/۵۵ .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
مَن سألَ اللّه َ الجَنّهَ ولَم یَصْبِرْعلى الشَّدائدِ فَقدِ اسْتَهْزأ بنَفْسِهِ .
امام رضا علیه السلام :
هر کس [از خدا] بهشت بخواهد و در برابر سختیها شکیبایى نورزد، بى گمان خود را ریشخند کرده است.
بحار الأنوار : ۷۸/۳۵۶/۱۱٫
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
التَّواضُعُ أن تُعطِیَ النّاسَ ما تُحِبُّ أن تُعطاهُ .
امام رضا علیه السلام :
فروتنى آن است که با مردم چنان رفتار کنى که دوست دارى با تو رفتار شود.
الکافی : ۲/۱۲۴/۱۳٫
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
لَیسَتِ العِبادَهُ کَثرَهَ الصِّیامِ وَالصَّلاهِ، وَإنَّما العِبادَهُ کَثرَهُ التَّفَکُّرِ فی أمرِ اللّه ِ .
امام رضا علیه السلام :
عبادت به فراوانى روزه و نماز نیست بلکه عبادت به بسیار اندیشیدن در امور مربوط به خداست .
تحف العقول : ۴۴۲٫
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
إنَّ الصَّمتَ بابٌ مِن أبوابِ الحِکمَهِ، إنَّ الصَّمتَ یُکسِبُ المَحَبَّهَ إنّه دَلیلٌ على کُلِّ خَیرٍ .
امام رضا علیه السلام :
خاموشى، یکى از درهاى حکمت است ، خاموشى، محبّت مى آورد ، خاموشى، راهنماى آدمى به هر خیر و خوبى است .
الکافی : ۲/۱۱۳/۱ .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
مَن لَم یَشکُرِ المُنعِمَ مِنَ المَخلوقینَ لَم یَشکُرِ اللّه َ عَزَّوجلَّ .
امام رضا علیه السلام :
هرکه در قبال خوبى مردم تشکر نکند ، از خداوند عز و جل هم تشکّر نکرده است .
عیون أخبار الرِّضا : ۲/۲۴/۲ .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
لا یَکونُ المؤمنُ مؤمنا حتّى یَکونَ فیهِ ثلاثُ خِصالٍ: سُنَّهٌ مِن رَبِّهِ ، وسُنَّهٌ مِن نَبِیِّهِ ، وسُنَّهٌ مِن وَلِیِّهِ ، فالسُّنَّهُ مِن رَبِّهِ کِتمانُ سِرِّهِ ، قالَ اللّه ُ عزّوجلّ : «عالِمُ الغَیْبِ فلا یُظْهِرُ عَلى غَیْبِهِ أَحَدا * إلّا مَنِ ارْتَضى مِن رسولٍ» الجنّ : ۲۶ و ۲۷ .
امام رضا علیه السلام :
مؤمن ، مؤمن نباشد مگر این که سه خصلت در او باشد : خصلتى از پروردگارش و خصلتى از پیامبرش و خصلتى از ولیّش . خصلت پروردگارش راز پوشى است . خداوند عز و جل فرموده است : «داناى غیب و نهان است و هیچ کس را بر غیب خود آگاه نمى سازد ، مگر پیامبرى را که پسندیده باشد» .
بحار الأنوار : ۷۵/۶۸/۲
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
الصَّغائرُ مِنَ الذنوبِ طُرُقٌ إلى الکبائرِ ، ومَن لَم یَخَفِ اللّه َ فی القَلیلِ لَم یَخَفْهُ فی الکثیرِ .
امام رضا علیه السلام :
گناهان کوچک راههایى به سوى گناهان بزرگند وکسى که ازخداوند دراندک ترس نداشته باشد، در زیاد نیز از اونمى ترسد.
بحار الأنوار : ۷۳/۳۵۳/۵۵ .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
لیسَ مِنّا مَن لَمْ یأمن جارُهُ بَوائقَهُ .
امام رضا علیه السلام :
از ما نیست کسى که همسایه اش از شرّ او در امان نباشد.
عیون أخبار الرِّضا علیه السلام : ۲/۲۴/۲ .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :
إنّما یَجیءُ الفَرَجُ على الیَأْسِ .
امام رضا علیه السلام :
همانا فرج و گشایش ، پس از نومیدى مى آید.
بحار الأنوار : ۵۲ / ۱۱۰ / ۱۷ .
امام رضا علیه السلام :
اِنَّما جُعِلَتِ الْجَماعَهُ لِئَلاّ یَکونَ الاِْخْلاصُ وَ التَّوْحیدُ وَ الاِْسْلامُ وَ الْعِبادَهُ لِلّه اِلاّ ظاهِرا مَکْشوفا مَشْهورا؛
امام رضا علیه السلام :
علّت تشریع نماز جماعت آن است که اخلاص، یکتاپرستى، تسلیم حق بودن و بندگى براى خداوند، آشکار و بى پرده و نمایان باشد.
وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۳۷۲، ح ۹ .
امام رضا علیه السلام :
کُلَّما اَحْدَثَ الْعِبادُ مِنَ الذُّنوبِ ما لَمْ یَکونوا یَعْمَلونَ، اَحْدَثَ اللّه ُ لَهُمْ مِنَ الْبَلاءِ ما لَمْ یَکونوا یُعْرِفونَ؛
امام رضا علیه السلام :
هرگاه بندگان، مرتکب گناهانى شوند که قبلاً انجام نمى دادند، خداوند، بلاهایى را برایشان پدید آورد که سابقه نداشته است.
کافى، ج ۲، ص ۲۷۵، ح۲۹٫
امام رضا علیه السلام :
فى بَیانِ عِلَّهِ الْعِبادَهِ: لِئَلاّ یَکونوا ناسینَ لِذِکْرِهِ، و لا تارِکینَ لاَِدَبِهِ، و لا لاهینَ عَنْ اَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ، اِذ کانَ فیهِ صَلاحُهُم و قِوامُهُم، فَلَو تُرِکوا بغَیرِ تَعَبُّدٍ، لَطالَ عَلَیْهِمُ الاَْمَدُ، فَقَسَتْ قُلوبُهُم؛
امام رضا علیه السلام :
در توضیح علّت عبادت، مى فرماید: تا این که مردم، یاد خدا را فراموش نکنند و آداب او را ترک ننمایند و از امر و نهى او ـ که اصلاح کننده آنان و مایه استوارى کارشان است ـ غافل نشوند و اگر بدون عبادت، به حال خود رها مى شدند، زمانى بر آنها مى گذشت و دل هایشان سخت مى شد.
عیون أخبار الرضا۷، ج ۲، ص ۱۰۳، ح ۱٫
امام رضا علیه السلام :
رَحِمَ اللّه ُ عَبْدا اَحْیا اَمْرَنا … یَتَعَلَّمُ عُلومَنا وَ یُعَلِّمُهَا النّاسَ، فَاِنَّ النّاسَ لَوْ عَلِموا مَحاسِنَ کَلامِنا لاَتَّبَعونا؛
امام رضا علیه السلام :
رحمت خدا بر بنده اى که امر ما را زنده کند … دانش هاى ما را فرا گیرد و به مردم بیاموزد. اگر مردم، زیبایى هاى سخنان ما را مى دانستند، از ما پیروى مى کردند.
معانى الأخبار، ص ۱۸۰، ح ۱٫
امام رضا علیه السلام :
اِعْلَمُوا اَ نَّـکُم لاتَشْکُرونَ اللّه َ تَعالى بِشَىْ ءٍ بَعْدَ ایمانٍ بِاللّه ِ وَ بَعْدَ الاِْعْتِرافِ بِحُقوقِ اَولیاءِ اللّه ِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ رَسولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آلهاَحَبَّ اِلَیْهِ مِنْ مُعاوَنَتِکُم لاِِخْوانِکُمُ الْمُؤْمِنینَ عَلى دُنْیاهُم؛
امام رضا علیه السلام :
بدانید که بعد از ایمان به خدا و بعد از اعتراف به حقوق اولیاء اللّه از آل محمّد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، هیچ شکرى نزد خدا خوشایندتر از این نیست که برادران مؤمن خود را در امور دنیایشان یارى رسانید.
عیون أخبار الرضا۷، ج ۱، ص ۱۸۰٫
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام :
اَلاْءیمـانُ هـُوَ مَعْرِفـَهٌ بِالْقـَلْبِ وَ اِقْرارٌ بِالّلِسانِ وَ عَمَلٌ بِالْأرْکانِ.
امام رضا علیه السلام فرمود:
ایمان عبارت است از: شناخت قلبى، اعتراف زبانى، عمل با اعضاء وجوارح
تحف العقول، ص ۴۲۲٫
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام :
اَلْمُؤمِنُ اِذا غَضِبَ لَمْ یُخْرِجْهُ غَضَبُهُ عَنْ حَقٍّ، وَ اِذا رَضِىَ لَمْ یُدْخِلْهُ رِضاهُ فى باطِلٍ، وَ اِذا قَدَرَ لَمْ یَأْخُذْ اَکْثَرَ مِنْ حَقِّهِ.
امام رضا علیه السلام فرمود:
مؤمن، هرگاه خشمگین شود، غضبش او را از حق بیرون نمى برد و هرگاه خرسند شود، خوشنودیش او را به باطل نمى کشاند و هرگاه قدرت یابد، بیش از حق خودش بر نمى دارد.
بحار الانوار، ج ۷۵، ص ۳۵۵٫
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام :
تُعْرَضُ عَلى رَسُولِ اللّه ِ عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلامُ اَعْمالُ اُمَّتِهِ کُلَّ صَباحٍ اَبْرارِها وَ فُجّارِها، فَاحْـذَرُوا.
از امام رضا علیه السلام روایت شده است:
کارهاى امّت پیامبر صلی الله علیه و آله، چه نیکان و چه بدکاران، هر بامداد به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آلهگزارش و عرضه مى شود ، پس حذر کنید!
مسندالامام الرضا علیه السلام ، ج ۱، ص ۳۳۹٫
