رسول خدا – ص – فرمود:
اگر تمام مردم دوستدار على بن ابى طالب مى شدند، خداوند جهنم را خلق نمى فرمود.
روزى آن جناب با عده اى از مسلمانان بیرون مسجد نشسته بودند.
در این هنگام چهار نفر زنگى (سیاهپوست ) تابوتى را به سمت گورستان مى بردند، پیامبر به آنها فرمود:
که جنازه را بیاورند، چون جنازه را آوردند، حضرت روى او را گشود و فرمود:
اى على ، این شخص رباح غلام سیاهپوست بنى نجار است .
على (ع ) با دیدن او فرمود:
هر وقت این غلام مرا مى دید، شاد مى شد و مى گفت : من تو را دوست دارم .
وقتى رسول خدا این سخن را شنید، برخاست و دستور داد که جنازه را غسل دهند، سپس لباس خود را به عنوان کفن بر تن مرده نمود و براى تشییع جنازه وى به راه افتاد.
در بین راه صداى عجیبى از آسمانها بلند شد، پیامبر فرمود: این صداى نزول هفتاد هزار فرشته است که براى تشییع جنازه این غلام سیاه آمدند.
سپس خود حضرت در قبر فرو رفت و صورت غلام را بر خاک نهاد و سنگ لحد را چید و در پایان فرمود:
یا على ! نعمتهاى بهشتى که بر این غلام مى رسد، همه به خاطر محبت و دوست داشتن تو است .
______________________
قیامت و قرآن ، ص ۲۰۶، شهید دستغیب .
